donderdag 30 juli 2015

De ontnuchterende cijfers achter de heilige Olympische graal - Het debacle van Sochi


Sochi 2014 brak vele records. Niet eerder telde de Winterspelen zoveel deelnemers, uit een recordaantal deelnemende landen. Het IOC verdiende 1,26 miljard dollar aan de uitzendrechten. Maar ook, de kosten per onderdeel waren veruit het hoogste van alle Spelen tot nu toe georganiseerd. De duurste Spelen ooit, vrijwel compleet (96,5%) betaald door de Russische overheid. 

In mei publiceerde Eurasian Geography and Economics, een gezaghebbend wetenschappelijk tijdschrift, een uitgebreid onderzoek naar de kosten en de effecten van de Olympische Winterspelen in Sochi. Na het lezen van de bevindingen van de academici, verbonden aan de universiteiten van Zurich en Birmingham, beklijft het besef. Groteske ambities van organisatiecomités en regeringsleiders vooraf steken schril af bij de ontnuchterende realiteit nadien. Het IOC kan niet langer de andere kant op kijken bij deze ontwikkelingen. 

Vierenhalf keer de begroting
Terug naar 2009. De schrijvers van het bidbook voor Sochi hadden ruim gerekend. Er zou $12 miljard nodig zijn voor de metamorfose van de badplaats aan de Zwarte Zee tot een Olympische arena. Volgens de onderzoekers stokt de teller uiteindelijk op $55 miljard, Vierenhalf keer zoveel als begroot werd. Het rapport bestempelt de sterke verwevenheid tussen politiek en bedrijfsleven (corruptie?) en het feit dat de Spelen een 'fixed date' hebben als factoren voor de immense overschrijdingen.
De Spelen van Sochi moesten de katalysator worden voor de ontwikkeling van het gebied, hét visitekaartje voor het moderne Rusland. Badplaats en berg werden samengevoegd tot een locatie die zich kon meten met de mondaine hotspots in de wereld. Zo zou Sochi nog vele jaren profiteren van de komst van de Spelen en zou het imago van Rusland ten overstaan van de wereld een boost krijgen.

Molensteen van 1,2 miljard dollar per jaar
Het rapport is klip en klaar. Beide doelen zijn bij lange na niet gehaald. De conclusies zijn ontnuchterend, op zijn minst. Sochi heeft zichzelf infrastructureel een XXL maatpak aan laten meten terwijl een maatje S in dit post-Olympische tijdperk had volstaan. Een overschot aan hotelbedden zorgt voor moordende concurrentie, Olympische stadions liggen er desolaat bij door gebrek aan evenementen en de verbindingen in de regio zijn belabberd als gevolg van haperende samenwerking tussen vervoersaanbieders. Er staan in het Olympisch stadion weliswaar wedstrijden gepland voor het WK van 2018 maar een vaste bespeler ontbreekt. En Rusland krijgt jaarlijks de rekening van 1,2 miljard dollar gepresenteerd om dat XXL pak enigszins toonbaar te houden.

Verantwoordelijkheid IOC
Het rapport is basismateriaal voor de Olympische beweging. Het roept namelijk de vraag op wie bij het toewijzen van dergelijke mondiale evenementen welke verantwoordelijkheid moet nemen. Je kunt na het lezen van het rapport redeneren dat dit alles vooral het probleem van Rusland is. Het IOC ziet haar eisen voor het inrichten van de Olympische arena ingewilligd, steekt aanzienlijke winsten in de zak en verhuist met haar gevolg naar de volgende stad.
Dat kan dus echt niet meer. Dit rapport maakt duidelijker dan ooit dat het IOC bij de beoordeling van locaties voor de Spelen verder moet gaan kijken dan de neus lang is. Het zal kritischer moeten zijn op de ronkende ambities van regeringsleiders en organisatiecomités die in de toewijzing van de Spelen de heilige graal zien. 

Het zullen sterke schouders zijn die een dergelijke verantwoordelijkheid kunnen dragen. De laatste jaren lijkt het organiseren van mondiale sportevenementen voorbehouden aan landen met centralistisch ingestelde regeringen, gedreven door grootheidswaanzin. Laten we hopen dat het IOC met die trend gaat breken. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten